disproof

Từ điển mở Wiktionary

Tiếng Anh[sửa]

Cách phát âm[sửa]

  • IPA: /ˌdɪs.ˈpruːf/

Danh từ[sửa]

disproof /ˌdɪs.ˈpruːf/

  1. Sự bác bỏ (một chứng cớ, một lời buộc tội... ); sự chứng minh sai.
  2. Phản chứng.

Tham khảo[sửa]